κοντοσφίκτουρον

κοντοσφίκτουρον, τὸ (Μ)

μανδύας κοντός και εφαρμοστός στη μέση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοντ(ο)-* + σφικτ-ούριον (< σφικτός + -ουρά + κατάλ. -ιον)].